Met of zonder God

(bron: http://www.real-life.nl/rubrieken/evolutie/mutaties.html)
Het was heel makkelijk voor Darwin en consoorten om in hun tijd te verkondigen dat de ene soort uit de andere ontstaan was. Zij konden ongestoord van de daken roepen dat reptielen in vogels veranderd waren. Ze hadden er geen moeite mee om anderen te vertellen dat heel de mensheid is voortgekomen uit een aapachtig wezen. Waarom was dat voor hen geen probleem?

Omdat ze geen flauw benul hadden
van het bestaan van genen!

Wat zijn genen? Het zijn onzichtbaar kleine databanken, die zich bevinden in onze cellen. Ze bevatten alle informatie die bepalend is voor een organisme.

Elk levend wezen bevat genen. Genen bepalen wat de ‘inhoud’ van een levend organisme is, net zoals de woorden van een boek bepalen of het boek een liefdesroman, een thriller of een technisch handboek is.

Genen bepalen hoe jij eruit zien, wat je gaven zijn en wat je zwaktes zijn. De kleur van je ogen en het type van je huid, wordt bepaald door je genen.

Elk levend organisme bevat
een hoeveelheid genetische informatie.

Een vis heeft totaal andere genene dan een reptiel, vogel of mens. De genetische verschillen tussen verschillende soorten zijn onoverbrugbaar. Je kunt de genetische informatie van de ene soort niet combineren met deze van een andere soort.

Men heeft ook ontdekt dat deze informatie oneindig veel complexer en volmaakter is, dan alle computers op aarde samen ooit kunnen verwerken. De hoeveelheid informatie die onze genen bevatten, is duizelingwekkend. Alle harde schijven ter wereld zijn te klein om deze data te bevatten.

Een enkele levende cel bevat al
zoveel informatie als duizend boeken
van elk vijfhonderd pagina’s.

Bedenk even dat het menselijk lichaam
alleen al zo’n zestig biljoen cellen bevat!

Het is pas sinds enkele jaren dat men inzicht is beginnen krijgen in genen. Darwin en zijn tijdgenoten hadden daar geen kaas van gegeten. Zij hadden geen besef van erfelijke informatie, die in de celkern van planten en dieren besloten ligt, en die bepaalt hoe het nageslacht eruit zal zien.

Naast de ontdekking van de genen is er een tweede belangrijke ontdekking die men heeft gedaan. Het is eigenlijk iets wat voor de hand ligt. Het is deze regel:

Informatie ontstaat nooit uit het niets.
Elke vorm van informatie komt altijd
ergens vandaan.

Deze wet is van groot belang voor evolutie. Als een vis verandert in een amfibie, dan moet letterlijk alle genetische informatie van de vis verwijderd worden en moet er een gigantische dosis nieuwe genetische informatie toegevoegd worden, zodat het eindproduct niet langer een vis, maar een amfibie is.

Het zenuwstelsel, de spijsvertering, de hersenen, de ogen, de longen, de huid, het geraamte, de bloedbanen, en nog veel meer, moeten honderd procent veranderen. Daar is een duizelingwekkende hoeveelheid informatie voor nodig! Bovendien moet het doelgerichte informatie zijn, die geordend is, zodat ze zeer complexe systemen, zoals het zenuwstelsel of de zintuigen kan aansturen.

De wetenschap heeft zelf ontdekt
dat informatie nooit zomaar
ergens vandaan komt.

Een boek zal nooit vanzelf ontstaan, net zo min als de genetische informatie die ervoor zorgt dat een kangoeroe goed kan springen. Data in een computer komt van de programmeur. Waar komt de data vandaan in de ‘computers’ van elk levend wezen, de genen? Waar komt die onvoorstelbare hoeveelheid informatie vandaan?

Weet je wat de absolute kern, de enige echte motor van de hele evolutietheorie is? Dat heb je waarschijnlijk nooit echt beseft. Maar het is van wezenlijk belang dat je het weet.

Het is dit: deze onvoorstelbaar grote hoeveelheid nieuwe informatie die van een vis een amfibie of van een reptiel een vogel maakt, komt volgens de evolutietheorie uit het niets. Ze ontstaat door toevallige veranderingen in de genen, mutaties genaamd.

Mutaties zijn foutjes die optreden
bij het dupliceren van de genen
tijdens de voortplanting.

Je zou kunnen zeggen dat je op je computer een programma hebt om tekst te verwerken. Dat programma wordt gekopieerd naar een andere
harde schijf (voortplanting is letterlijk kopieren van de genetische informatie van de ouders naar het nageslacht). Tijdens het kopieren is er ineens een stroomstoring, waardoor er een kleine wijziging optreedt in de informatie van het programma. Het gevolg is dat je ineens geen hoofdletters meer kunt typen in je programma. Dat illustreert een beetje wat een mutatie is.

Tijdens het dupliceren van de genen gebeurt er een foutje, waardoor de informatie van het nageslacht ietsjes anders is dan bij de ouders.

Precies op die manier werkt evolutie, zeggen evolutionisten. Onzichtbaar kleine, eencellige wezentjes hebben, door miljarden jaren heen, tijdens de voortplanting zodanig veel kopieerfoutjes ondergaan, dat ze volledig veranderd zijn tot zeer complexe meercellige wezens.

Door ontelbare mutaties werden er
duizelingwekkende hoeveelheden
nieuwe informatie toegevoegd.

Blinde, doofstomme, eencellige organismen werden per ongeluk, door mutaties, intelligente mensen, die kunnen praten, schrijven, zingen, dansen, vrijen, lachen en ontzettend veel meer.

Dat is de essentie van de evolutietheorie.

Op die manier zijn uit de meest basale eencelligen de uiterst complexe organismen voortgekomen, zoals de dolfijn, leeuw, buffel, giraf, pauw, arend, rozen, fruitbomen, alle soorten groente, enz.

Natuurlijke selectie zorgde ervoor dat enkel de mutaties bewaard bleven die zinvol bleken te zijn. Nutteloze of schadelijke mutaties werden zogezegd weggefilterd, door overleving van de sterkste.

Dat is werkelijk de kern van evolutie.

Weet je wat pas bizar is?
Nu moet je je even schrap zetten, want wat je hieronder gaat lezen, kan als een hevige schok overkomen…

Al eeuwen lang is de mensheid intensief bezig met onderzoek van de natuur. Er zijn intussen zeer uitgebreide labo’s, met alle mogelijke technische middelen. Er worden miljoenen euro’s gepompt in wetenschappelijk onderzoek en honderden universiteiten wereldwijd zijn zeer actief.

Maar ondanks al het uitgebreide onderzoek, tientallen jaren lang, door duizenden geleerden, heeft men in werkelijkheid (let op!) nog nooit een mutatie ontdekt die inderdaad doet wat evolutie beweert: nieuwe, zinvolle informatie aan een organisme toevoegen.

Heb je het goed gelezen? De motor van de evolutietheorie is dat door mutaties nieuwe, nuttige informatie is toegevoegd aan planten en dieren. Maar in alle eeuwen van onderzoek in de natuur heeft geen enkele natuurkundige ooit zo’n soort mutatie waargenomen!

Zit je nog op je stoel?

De enige mutaties die bekend zijn, zijn mutaties die de informatie in de genen lichtjes wijzigen of mutaties die informatie laten verdwijnen. Maar dat zijn niet het soort mutaties die nodig zijn voor evolutie. De informatie moet niet verdwijnen of veranderen. Nee, er moet compleet nieuwe informatie komen. Dat soort mutaties heeft men nog nooit waargenomen.

Kun je dat geloven?

Mutaties die nieuwe informatie toevoegen, zijn de absolute basis, de motor, de kracht van evolutie. En juist dat soort mutaties is in werkelijkheid nog nooit waargenomen…

Het is bijna te bizar om te kunnen geloven. En toch is het de werkelijkheid. Geen enkele evolutionist, hoe vurig en zelfverzekerd ook, zal deze realiteit kunnen ontkennen. Het is een basisgegeven. En het is een feit dat de evolutietheorie volslagen verplettert. Wat voor indrukwekkende documentaires, tentoonstellingen en studiemateriaal er ook worden geproduceerd. Het blijkt fundamenteel een volslagen onmogelijkheid te zijn.

Als alle leven op aarde ontstaan is
door mutaties die informatie toevoegen,
dan zouden we dat soort mutaties
over heel de wereld in een
overdonderende hoeveelheid
moeten aantreffen.

Want dan is dat het meest werkzame fenomeen op aarde, dat al miljarden jaren massal is voorgekomen, bij alle miljoenen soorten planten en dieren.

Het ijskoude feit dat nergens op heel onze planeet zo’n soort mutatie ooit werd waargenomen, moet toch bij elk gezond denkend mens een aantal belletjes laten rinkelen?

Hoe kan iemand die dat feit beseft,
nog geloven in de evolutietheorie?

Het verklaart waarom steeds minder wetenschappers evolutie willen verdedigen. Het verklaart ook waarom sommige deskundigen uitspraken doen als:

‘Evolutie is een sprookje voor volwassenen’
Prof. Louis Bounoure (was president van de Vereniging voor Biologie te Straatsburg, directeur van het Straatsburg Zoölogisch Museum, en onderzoeksdirecteur aan het Franse Nationale Centrum.)

‘In de toekomstige geschiedenisboeken
zal evolutie als de grootste dwaasheid
van de mensheid beschouwd worden’.
Malcolm Muggeridge (wereldberoemd journalist en filosoof).

Maar je hoeft geen wetenschapper te zijn om dat te beseffen. Ikzelf ben geen wetenschapper, maar een denker, een schrijver, een ontwerper, die gewoon zijn gezond verstand gebruikt en die het lef heeft om niet zomaar alles te slikken wat me door de massa ingelepeld wordt.

Ik ben iemand die de moed heeft om zelf na te denken en die zelf gaat zoeken naar de feiten achter de schermen van het mooie museum met al zijn oogverblindende trucs en special effects. Ik wil weten wat echte waarheid is. Niet wat men me wil opdringen, op school, in mijn cultuur of in de media.

Ik wil jou ook uitdagen om geen kuddedier te zijn, dat zijn denken laat programmeren door een veedrijver. Laat je verstand werken! Zoek antwoorden. Wees moedig en durf eerlijk te zijn.

Hieronder een samenvatting van
drie fundamentele feiten omtrent evolutie:

Feit: systemen onstaan nooit vanzelf, want er is intellect voor nodig, die informatie bezit en kracht om de onderdelen te ordenen.

Feit: informatie ontstaat nooit uit het niets.
Ze heeft altijd een bron nodig.

Feit: Alle bekende mutaties zijn ofwel neutraal ofwel schadelijk voor het organisme. Ze veranderen of vernietigen bestaande informatie.
Mutaties die nieuwe informatie toevoegen zijn onbestaande.

(uit: NRC Handelsblad) Utrecht, 30 juli. De Evangelische Omroep (EO) heeft fragmenten uit een natuurserie van de BBC, waarin de evolutietheorie aan bod kwam, aangepast of verwijderd.

Rotterdam, 30 juli. Stamt de mens af van de aap of is hij een schepsel van God? Om deze fundamentele vraag draait het bij een relletje rond de documentaireserie The Life of Mammals van de beroemde Britse natuurfilmer Sir David Attenborough.

De Utrechte evolutiebioloog Gerdien de Jong ontdekte dat de EO, die de serie in Nederland uitzendt, structureel passages over de evolutietheorie schrapt uit de BBC-documentaires. De Jong vergeleek de versies die de Britse omroep, Canvas (België) en de EO uitzonden en op dvd verkopen. Zij publiceerde haar bevindingen op de website evolutie.blog.

Het Nederlandse commentaar bij de EO-serie wijkt af van het ondertitelde Engelse commentaar bij de BBC en Canvas. Elke verwijzing naar de evolutietheorie ontbreekt. Deel 10 van de serie die helemaal gaat over de evolutie, ontbreekt bij de EO. „De EO zendt een documentaire uit die evolutie noemde, maar werkt evolutie weg”, schrijft De Jong. „Dit is geen vrijheid van meningsuiting, maar het beperken van de vrijheid van anderen. Hier immers wordt door de EO aan de ‘niet-EO Nederlanders’ voorgeschreven wat zij op het gebied van evolutie niet zullen zien.”

Directeur Henk Hagoort zei tegen het ANP dat de omroep altijd de eindredactie voert, of de EO nu zelf programma’s maakt of die aankoopt. Men gaat daarbij – „zoals elke omroep” – uit van zijn identiteit. De omroep heeft de aflevering over de mensapen niet aangekocht, omdat daarin een visie werd verwoord die strijdig is met de ideeën van de EO-achterban over de schepping, aldus Hagoort. De BBC was volgens hem op de hoogte dat de EO de teksten zou aanpassen. The Life of Mammals (2002) behoort tot de beroemde Life-reeks van Attenbourgh met onder meer Life on Earth (1979) en The Life of Birds (1998).

Zie ook: http://evolutie.blog.com/

NRC Handelsblad over The God Delusion van Richard Dawkins:

De wereldberoemde evolutiebioloog Richard Dawkins rekent hard af met religie

God is pas echt gevaarlijk

Rob van den Berg
De evolutiebioloog Richard Dawkins leidt de aanval op religie, door de natuurwetenschap. Vanuit de evolutie is de taaiheid van het geloof, uiterst moeilijk te verklaren.

Als kind hoorde Richard Dawkins eens een geest tot hem spreken. Hij kon de woorden die een plechtige mannenstem tot hem sprak niet goed verstaan, en ging daarom, bang als hij was, zijn bed uit op de bron van het geluid af. Zo ontdekte hij dat de wind door een sleutelgat speelde en daarbij een lage fluittoon produceerde: ‘Als ik een meer ontvankelijk kind was geweest, dan had ik misschien niet alleen onbegrijpelijke spraak gehoord, maar woorden en zinnen. En als ik ook nog religieus zou zijn opgevoed, wie weet wat de wind dan tot me had gezegd.’

In al zijn eenvoud weerspiegelt deze anekdote uit Dawkins nieuwe boek The God Delusion, dat een afrekening wil zijn met de godsdienst, de inhoud van het boek: de ontvankelijkheid van een kind, de bovennatuurlijke interpretatie, de zoektocht naar een verklaring gedreven door nieuwsgierigheid, en tenslotte de ‘natuurlijke’ oplossing. Het zijn precies die elementen die in dit schitterende, voor gelovigen confronterende, boek ter sprake komen.

Dawkins, de evolutiebioloog van de universiteit van Oxford die wereldberoemd werd door zijn theorie van het ‘zelfzuchtige gen’, is niet de enige wetenschapper die zich de laatste tijd over de relatie tussen godsdienst en wetenschap buigt. Zijn kompaan Daniel Dennett (Breaking the Spell) ging hem al voor, maar ook Lewis Wolpert (Six Impossible Things Before Breakfast), Owen Gingerich (God’s Universe)en Francis Collins (The Language of God) mengden zich in het debat, terwijl binnenkort ook nog God. The Failed Hypothesis verschijnt van de natuurkundige Victor Stenger. Ook in Nederland was er enige opschudding rond de bundel Schitterend Ongeluk of Sporen van Ontwerp? van Cees Dekker en Ronald Meester.

Wetenschap en religie botsen steeds vaker. Zo gaan er in de Verenigde Staten stemmen op om de evolutietheorie en de Intelligent Design -theorie (dat alleen een Schepper de complexiteit van het leven op aarde kan verklaren ) in het onderwijs even veel aandacht te geven. President Bush sprak onlangs zijn veto uit over een wet die een grotere vrijheid beoogt voor het stamcelonderzoek. Het is daarom de hoogste tijd, zo betoogt Dawkins, dat wetenschappers, die in grote meerderheid niet in een persoonlijke God zeggen te geloven, het voortouw nemen in het debat. In de Verenigde Staten noemen mensen met een ‘naturalistisch’ wereldbeeld – vrij van bovennatuurlijke of mystieke kenmerken – zich al ‘brights’, net als homoseksuelen zichzelf ooit gays gingen noemen

Richard Dawkins verkeert al jarenlang op voet van oorlog met het geloof, een oorlog tussen rationalisme en bijgeloof, met godsdienst als de meest verspreide vorm daarvan. Hij vindt God een verkeerd en zelfs gevaarlijk concept: ‘ […] zonder godsdienst geen zelfmoordterroristen, geen kruistochten, geen heksenjachten, geen 9/11, geen oorlog in het Midden-Oosten, geen problemen in Noord-Ierland en ga zo maar door.’

Dawkins stoort het onevenredig grote respect dat godsdienst automatisch ten deel valt. Waar anderen respect voor hun opvattingen moeten verdienen op basis van argumenten, kennis of welsprekendheid, en zich open moeten stellen voor kritiek, zijn opvattingen die op religieuze gronden stoelen, bijvoorbeeld over ethische kwesties, boven iedere vorm van kritiek verheven. Verontwaardigd wijst Dawkins ook op de Deense cartoonkwestie. In moslimlanden verschijnen voortdurend stereotype, anti-joodse cartoons, maar als een krant een aantal tekeningen publiceert over de profeet Mohammed is de wereld te klein. En dat mogen dan uitwassen zijn van een stelletje religieuze fanatici, volgens Dawkins is ‘[…] de leer van een ,,gematigde’’ godsdienst, een open uitnodiging tot extremisme, zelfs al is ze op zich niet extremistisch.’

Het gaat hem om het principe dat het geloof leert om op gezag dingen aan te nemen. Gelovigen lijden aan een ‘delusion’: ‘een hardnekkig, vals geloof, waaraan iemand vasthoudt ondanks sterk bewijs voor het tegenovergestelde. Of zoals schrijver Robert Pirsig schreef: ‘Als een persoon lijdt aan waanvoorstellingen, heet het krankzinnigheid, als er meer mensen aan lijden is het een godsdienst.’ Dawkins wil een serieuze poging doen om gelovigen van die waan te genezen. Hij wil zijn lezers bekeren, schrijft hij ergens, maar als je beziet hoe wild hij soms om zich heen slaat, moet je wel concluderen dat die uitspraak niet anders dan ironisch bedoeld kan zijn.

Al begint hij in zijn bekeringsijver nog redelijk voorzichtig en zeer traditioneel, met het onderuit halen van een aantal vermeende bewijzen van Gods bestaan, zoals die van Thomas van Aquino of het ontologische bewijs van Anselmus van Canterbury. Hij laat ook zien dat uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat bidden niet helpt en dat goddelijke visioenen berusten op een al te grote hersenactiviteit. En ook de Bijbel is geen door God geopenbaarde waarheid, maar hangt aaneen van onlogische passages en inconsistenties. Maar wat kun je anders verwachten van een ‘[…] bijeengeraapte verzameling, onsamenhangende documenten.’

Er is ook geen God nodig om de complexiteit van het leven op aarde te verklaren. Als bioloog weet Dawkins feilloos hoe hij de voorbeelden onderuit moet halen, die Intelligent Design-theoretici als Michael Behe daarvoor steeds weer naar voren brengen, zoals de zweepstaart van de bacterie. En passant wijst hij er ook op hoe Behe tijdens processen over het onderwijzen van Intelligent Design op scholen in de Verenigde Staten, op beschamende wijze zijn onkunde op biochemisch gebied tentoonspreidde. Dat zou een waarschuwing moeten zijn voor Cees Dekker en de zijnen. Wat Dawkins echter – volkomen terecht – het meest stoort, is dat Intelligent Design een fundamenteel onwetenschappelijke manier van denken weerspiegelt. Aanhangers ervan zoeken gaten in de kennis en nemen aan dat alleen God die kan vullen. Maar naarmate de wetenschap voortschrijdt, worden gaten kleiner, en blijft er voor de Schepper geen plek meer over om zich te verbergen. En dat terwijl er zo’n schitterende verklaring is voor het ontstaan van al die complexiteit: natuurlijke selectie en overerving van eigenschappen.

In een eerder boek verwoordde hij dit in de metafoor van ‘Mount Improbable’. Boven op die berg bevindt zich een complex orgaan, zoals het oog of de bacteriële zweepstaart. Dat een dergelijke complexiteit uit zichzelf in één keer zou kunnen ontstaan, is absurd: ‘Alleen God zou de waanzinnige taak op zich nemen om in één keer recht uit het ravijn omhoog te springen.’ Je kunt de berg immers ook aan de andere kant beklimmen langs een heel geleidelijk stijgend pad. De onwaarschijnlijkheid wordt dan opgebroken in een groot aantal veel minder onwaarschijnlijke stapjes. Bovendien roept de Intelligent Design-hypothese onmiddellijk de vraag op hoe de Ontwerper, die nog veel complexer moet zijn dan een jumbojet, dan is ontstaan. De ene complexiteit wordt verklaard door een andere op te roepen.

Een ander veelgehoord argument vóór het bestaan van God is dat een geloof de basis vormt voor het ontwikkelen van een moreel besef, of zoals Dostojevski het zei: ‘Als God dood is, is alles toegestaan.’ Evolutiebiologen hebben echter aangetoond dat altruïsme en vrijgevigheid helemaal niet onverenigbaar zijn met de theorie van natuurlijke selectie. Verder wijst wetenschappelijk onderzoek uit dat de waarden en normen van gelovigen en niet-gelovigen nauwelijks verschillen. Bovendien, zo voert Dawkins aan, verschuiven die waarden en normen in de tijd. Waar vroeger slavernij werd verantwoord met een beroep op de bijbel, geloven de meeste christenen tegenwoordig dat deze praktijk niet overeenstemt met de wil van God. Niet dat Hij van gedachten is veranderd, maar Zijn woord is blijkbaar voor meer interpretaties vatbaar. Dat de Bijbel sowieso niet het beste richtsnoer is voor een goed leven toont hij aan in twee hilarische hoofdstukken, met een opsomming van al het vreselijks dat mensen elkaar in het Oude en Nieuwe Testament aan doen. Nee, we kunnen maar beter zelf uitmaken wat goed of slecht is.

Waar Dawkins het minst overtuigt, is in zijn verklaring voor de hardnekkigheid van het geloof, terwijl het evolutionair gezien toch zo weinig oplevert. Maar daar gaat het natuurlijk niet om. Geloof biedt hulp en troost, en versterkt het groepsgevoel. Evolutiebiologen zien het echter eerder als een bijproduct van iets anders, dat wél evolutionair voordeel oplevert. Het gemak waarmee we verliefd worden bijvoorbeeld. Of onze aangeboren neiging om teleologisch te denken (alles ‘is’ ergens voor, of gebeurt met een doel). Of het gemak waarmee we intenties toekennen, zelfs aan levenloze objecten (wie heeft er nooit op zijn computer gescholden, als die niet deed wat wij wilden).

Dawkins zelf vermoedt dat dit voortkomt uit de neiging van kinderen om onvoorwaardelijk te geloven wat hun ouders zeggen. Dat mag handig zijn in het licht van alle nuttige informatie waarover ouderen nu eenmaal beschikken, maar het maakt ze tegelijk ook ontvankelijk voor religieuze indoctrinatie.

Op driekwart van het boek is dan al duidelijk dat Dawkins aan een heilloze missie bezig is. Wat hij ook betoogt, en hoe prachtig en met hoeveel humor hij het ook opschrijft, hij weet ook wel dat net zo min als gelovigen kunnen bewijzen dat God bestaat, hij het tegendeel kan aantonen.

Het is jammer dat hij de frustratie daarover niet altijd weet te onderdrukken. Bijvoorbeeld wanneer hij uithaalt naar agnostici of naar hen die eraan vasthouden, dat een wetenschappelijk wereldbeeld en een religieus besef heel goed naast elkaar kunnen bestaan, of dat geloof en wetenschap zich vanuit een positie van wederzijds respect met hun eigen domein moeten bezighouden. Ook wie hem beschuldigt van atheïstisch fundamentalisme krijgt de wind van voren: ‘Fundamentalisten baseren zich op een in een boek geopenbaarde waarheid. Als er bewijzen zijn die die waarheid tegenspreken, dan worden die genegeerd. Ik geloof [in evolutie] niet omdat ik een heilig boek heb gelezen, maar omdat ik het bewijs heb bestudeerd.’

Daarmee betoont Richard Dawkins zich op vijfenzestigjarige leeftijd ook weer wonderlijk consistent, want dat was ook al het credo van dat kleine jongetje, dat zich, alleen in het donker, niet bang liet maken, maar zelf op onderzoek uitging.

(uit NRC Handelsblad)
‘Intelligent Design heeft in Europa geen voedingsbodem’
Nederland telt relatief het hoogste aantal anti-evolutionisten van heel Europa. Godsdienstfilosoof Taede Smedes zoekt het eerder in onwetendheid dan in anti-evolutionisme. Sander Voormolen
(more…)

Religie (Wikipedia)

Onder religie (van het Latijn religio, zie verder Etymologie) wordt meestal één van de vele vormen van zingeving, of het zoeken naar betekenisvolle verbindingen, verstaan. In bredere zin duidt het woord ‘religie’ op een meer algemene vorm van spiritualiteit, gevoelens, gedachten met betrekking tot de zin van het leven in relatie tot óf een macht of manifestaties van een macht óf een (bewust) niet nader gedefinieerd beginsel, essentie of entiteit, het gaat daarom dus niet per se om een identiteit, een persoon. Vaak ook wordt de term geloof gebruikt. In monotheïstische religies wordt ook het specifiekere begrip godsdienst gebruikt.
(more…)

(bron: Anja Meulenbelt op haar weblog bij de SP)

Tiny Kox is op de SP weblog een discussie begonnen over geloof en socialisme, en heeft daar zelf zijn credo aan toegevoegd. Een mooie en wezenlijke discussie.

Toen wij geinstalleerd werden voor het senatorschap moesten we kiezen, de eed of de belofte, met of zonder God. Tineke en ik deden met, Tiny en Ronald zonder, al overwoog de laatste even met de eed mee te doen vanwege de traditie waar hij wel van houdt. Dat kan dus bij de SP, dat je vanuit verschillende inspiratiebronnen bij hetzelfde punt uitkomt.

Ik heb wel eens gezegd, een beetje als grap, dat ik er vanuit ga dat alle SPers diep gelovig zijn. Hoe kun je anders, tegen de klippen op, tegen de mode in, tegen alle politieke feiten in, vol blijven houden dat er een betere wereld mogelijk is, een wereld, zoals ze dat bij mij in de kerk zeggen: “waar brood, en recht, en liefde is, genoeg voor allen”. Als je dat vindt, dan geloof je dus ergens in, of je dat nou God noemt of niet.

Ik geloof ergens in en ik noem dat God. Ik geloof dat we voor meer op de wereld zijn gezet dan voor onszelf. Individuele vrijheid is een groot goed, maar er is meer. Ik geloof in ‘heb uw naaste lief die is als jij’, en dat je je broeders hoeder bent, en dat je de vreemdeling lief moet hebben, want ook jij bent vreemdeling geweest in Egypte. Ik ervaar dat als een opdracht, en het is alsof er een grote hand in mijn rug duwt en een vinger voor me uitwijst: daarheen. Dat is je roeping, zei Huub Oosterhuis eens. (Huub is de man achter de Amsterdamse Studentenekklesia. )

Huub heeft mij erg geholpen om alle ‘geruchten over God’ op te ruimen. Zoals die boekhouder God, of de zedenmeester God, of die Sinterklaas God die verlanglijstjes in ontvangst zit te nemen en een deal maakt, als jij dit doet dan doe ik dat. De almachtige God, want als er een God verantwoordelijk is voor wat er, bijvoorbeeld, met de kinderen op deze wereld gebeurt dan wil ik daar persoonlijk niks mee te maken hebben. De God van de kerken die vrouwen terug willen sturen naar het aanrecht of homo’s willen verbieden om van elkaar te houden – weg ermee. En toen die allemaal weg waren bleef er nog iets over, een hand in mijn rug en een vinger: daarheen.

Hou op, Huub, zei ik. Wat nou roeping. Wat hebben mensen niet voor erge dingen gedaan uit roeping. Een veel te groot woord.
En als je het nou een beetje kleiner maakt, zei Huub. Jij kent dat toch wel, dat je ergens komt en denkt: ik kom hier als geroepen?
Bingo.

Ik voel mij in het geheel niet verwant met mensen die zondags in de kerk vroom zitten te wezen en door de week de naastenliefde en barmhartigheid vergeten. Ik heb het haast te doen met alle CDA’ers die nu pijn hebben aan hun christelijke hart als ze zien wat er in hun naam door het kabinet wordt uitgespookt. Ik voel me vooral verwant met de mensen voor wie naastenliefde en barmhartigheid levende begrippen zijn, al gebruiken ze die grote woorden misschien nooit en hebben het liever over solidariteit, of opkomen voor de minima, of socialisme. Of mensen naar de kerk gaan om zich te laten inspireren, om eens per week de tijd te nemen om opnieuw tot zich door te laten dringen waarvoor we het doen, om deel uit te maken van een gemeente aan verwante zielen, om brood en wijn te delen en de belofte te vernieuwen: met het delen van dit brood en deze wijn beloof ik dat ik elk klein teken van menselijke goedheid op zal vatten als een bewijs dat er een betere wereld mogelijk is – of mensen naar de kerk gaan vind ik een persoonlijke keuze. Maar naastenliefde en barmhartigheid zijn niet vrijblijvend, maar verplichtend, en dus ten diepste politiek.

(Uit: Persbericht 19 juni 2004 Stichting Schreeuw om Leven)
18 juni 2004

Drs. L.P. Dorenbos, voorzitter Stichting Schreeuw om Leven

Daar staan ze op een rij. De hoge heren van Europa. Chirac van Frankrijk, Blair van Engeland, Schröder van Duitsland en ook Balkenende van Nederland en nog 21 andere regeringsleiders. De grondwet is er. De Here God heeft verloren. Er komt geen verwijzing naar de joods-christelijke grondslag van het Verenigd Europa. Daar kwamen niet genoeg handen voor op elkaar. Ze maakten wel ruzie wie de nieuwe voorzitter moest worden. Daar zijn ze niet uit. Maar God moet buiten de Europese Grondwet gehouden worden. Stel je voor.

Ze konden er niet uitkomen en ze denken dat het dan een goed compromis is om er helemaal niets van te zeggen. Wat een hoogmoed. Wat een arrogantie. Wat denken ze wel?

De Here God laat niet met zich spotten. Europa speelt met vuur. De beslissing om God te negeren zal ernstige gevolgen hebben voor Europa. Onze prenier Balkenende heeft tot het einde toe vastgehouden om toch een verwijzing in de grondwet te krijgen die wijst naar de joods-christelijke wortels. Samen met Polen en Italië en Tsjechië. Premier Balkenende ging daarmee in tegen een meerderheid in de Tweede Kamer. Dat is in hem te prijzen.

Wij hebben ons als Schreeuw om Leven de laatste maanden ingezet om een verwijzing naar de Here God in de Europese grondwet te krijgen. We hebben een proclamatie opgesteld. We hebben twee keer met een delegatie gebeden in Brussel. We hebben handtekeningen verzameld. We hebben een brief aan de Europese leiders gestuurd. Nu beslist is om deze verwijzing niet op te nemen is het des te belangrijker om ons in te zetten voor de naam en de eer van de Here God in Brussel. We zullen alle leden een petitie doen toekomen en op maandag 3 oktober met een internationale delegatie in Brussel zijn om te bidden en de naam van de Here God te proclameren.

Denk je dat God met zich laat sollen, met zich laat spotten? Wie had de wereld ook al weer geschapen? Wie regeert het grote wereldgebeuren? Wie regeert en stuurt de wereldleiders als waterbeken overal waar Hij wil? Europa is weer een stap verder naar het totale verval. Wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen. En zien we dat niet alom in eigen land en in Europa. We noemden dat de ondergang van het avondland. We lezen in de bijvel van het wegnemen van de kandelaar. Wat is er inderdaad over van de eerste christengemeenten in Klein-Azië. Het zijn alleen nog maar wat ruïnes. Daar waar het woord van God uit de samenleving wegebt daar wordt het liegen moorden, stelen en echtbreken. Als de kennis Gods uit het land is dan verwildert het volk. En hebben we geen boek vol waar we dit in de praktijk kunnen lezen. God hield Israël zijn universele geboden voor waarbij het volk Israël kon leven. Maar telkens als ze daarvan afweken en de afgoden dienden dan ging het mis met het volk. En dat is toch ook logische, want de geboden van God, die ons geschapen heeft, zijn goed voor alle mensen. Gij zult niet doden is toch een goed gebod. En de Zoon van God, Jezus legt uit dat ieder die haat doodslag pleegt. En wat is er tegen op het gebod: Gij zult niet echtbreken. En Jezus die het nog wat directer zegt: ieder die een vrouw aanziet om haar te begeren pleegt reeds echtbreuk in zijn hart. Dat is toch duidelijk en een waarheid waar niemand om heen kan. En hoe belangrijk is het gebod: gij zult niet stelen. Wat jij niet wilt dat jou geschiedt doe het ook een ander niet. Je zult je naaste liefhebben als je zelf. De liefde is het grootste gebod.

De Verenigde Naties heeft dit jaar als het jaar van het gezin uitgeroepen. Het gezin en de familieverbanden zijn ontzettend belangrijk. En een gezin begint bij een exclusieve relatie tussen man en vrouw. En die relatie bouw je op tot je binnen de exclusieve relatie van het huwelijk ook lichamelijke omgang met elkaar hebt als een door God geschapen hoog en heerlijk goed, waaruit ook het nageslacht voortkomt. Wat is er mooier dan de geboorte van een kind. En wat gun je een kind meer toe dan om in liefde en gezondheid op te groeien. We horen van ontucht, we horen van incest, we horen van homo en lesbische relaties, we horen van echtscheidingen, we horen van verdriet van kinderen. We horen van ellende in families. We zien het voor onze ogen. Het bewijs wordt geleverd dat wat God bedoeld heeft met het gezin en met alle leden daarvan heilzaam en goed is. We moeten dan ook die liefde en die waarheid met verve verdedigen. Te beginnen bij ons zelf en dan ook in onze omgeving en de samenleving. Zo niet dan gaat een volk te gronde. Ter wille van ons en onze kinderen moeten we ons daarvoor inzetten. Het gezins en familie handboek hebben we bij de hand en we moeten ons niet schamen om daar rijkelijk uit te citeren. Je zult zien dat het werkt. Te beginnen bij je zelf. De bijbel het handboek voor het leven.

We gaan in Europa gebukt onder de godverlating en de godsverduistering. De beslissing om geen verwijzing naar de joods-christelijke wortels in de grondwet op te nemen zegt alles over het geestelijk niveau in Europa. Kennelijk vervaagt de stem van God in kerk en kring. Kennelijk is de invloed tanende. De enige manier dat dit kan veranderen is dat christenen op de knieën gaan en opstaan om de naam van de Here God te proclameren. Te vertellen wat de universele waarden en normen zijn. De stem van hen die God willen tegenspraken tot zwijgen brengen door de waarheid te proclameren en te leven. Dat vraagt moed en volharding. Want de tegenkrachten zijn sterk en veel. Het is verheugend om te zien dat er in de nieuwe landen bij de Europese Unie zoals Polen en Tsjechië en ook grote groepen in Hongarije en ook in Spanje en delen van andere landen stromingen zijn die zich willen inzetten voor de naam van de Here God in Europa. De Hope voor Europe beweging, de evangelische allianties, en ook de Katholieke kerk zetten zich krachtig in.

Het is ook verheugend en heel bijzonder dat in ons land een premier aan het roer staat die niet schroomt op te komen voor de naam van God. Het is verheugend dat de partij Europa Transparant aangevoerd wordt door de belijdend christen de heer van Buitenen, waarmee CU/SGP wil gaan samenwerken opkomt voor recht en gerechtigheid. Het is verheugend dat er meer christenen dan ooit in het Europa Parlement zitten. Als Schreeuw om Leven zetten we ons samen met de Europese Pro Life, Pro Familie beweging in om ook in het Europese Parlement en de Europese Commissie de stem van God te laten klinken. De bijbel laat zien dat het heel vaak niet een meerderheid is die de veranderingen veroorzaakt, maar een kleine Gideonsbende die sterk en moedig is en biddend en verwachtend de geestelijke strijd aanbindt met de duistere krachten in deze wereld. Het is ook vandaag nog als in de dagen van Elia: er zijn nog zevenduizend die hun knie voor Baäl niet gebogen hebben en daarom is er nog hoop en toekomst voor ons land en Europa. Maar dan moeten we wel de hand aan de ploeg slaan.

En dat betekent dat een ChristenUnie/SGP wakker wordt en met van Buitenen eindelijk krachtdadig aan de slag gaat. De achterhoede gevechten en het wanbeleid van het bestuur en de abominabel slechte “geloofwaardige” verkiezingscampagnes hebben tot nu toe alleen maar verwarring gebracht en kiezers en zetels gekost. Alleen als het roer radicaal omgaat en er een inhoudelijk krachtdadig beleid gevoerd wordt, niet alleen in de Kamer, maar ook

Zo’n 50 miljoen mensen over de hele wereld hebben zeven nieuwe wereldwonderen gekozen: de Chinese Muur, de antieke stad Petra in Jordanië, het Christusbeeld in Rio de Janeiro, de ruïnesteden Machu Picchu in Peru en Chichen Itza in Mexico, het Colosseum in Rome en het mausoleum Taj Mahal in India.

De nieuwe wonderen werden zaterdagavond in het Portugese Lissabon bekendgemaakt. Mensen konden op internet en telefonisch stemmen. De nieuwe lijst moet een alternatief zijn voor de oude lijst van zeven wereldwonderen, die al enkele duizenden jaren wordt gehanteerd. De verkiezingen waren een initiatief van de Zwitserse filmmaker Bernard Weber.

De zeven antieke wereldwonderen waren: de Piramide van Cheops, de Kolossus van Rhodos. de Hangende Tuinen van Babylon, het Mausoleum van Halicarnassus in Klein-Azië, de Pharos van Alexandrië, het Zeus-beeld in Olympia, de Tempel van Artemis in Efeze. De piramide van Cheops is het enige wereldwonder dat nog bestaat.

Wat het Vrijheidsbeeld is voor New York, is het Christus-beeld voor Rio de Janeiro. Het beeld staat op de zevenhonderd meter hoge berg Corcovado en moet de universaliteit van de christelijke boodschap symboliseren, maar ook de warmhartigheid van de Braziliaanse bevolking. Het 38 meter hoge kunstwerk werd in 1931 gerealiseerd.

Bron: Katholiek Nederland